Απιστία: Το “γιατί” της αιτίας και το “πώς” της επόμενης μέρας

Να μην σου τύχει καλύτερα. Δύσκολο πρότζεκτ. Τι φταίει όμως και κάποιος οδηγείται στην απιστία και πως αντιμετωπίζουμε το μετά; Η Ντόρα Μίνου, ΜΑ Κλινικής Ψυχολογίας, Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια (ενηλίκων, ζεύγους & οικογένειας) γράφει για το πριν και το -όποιο- μετά της απιστίας. Ο λόγος σε εκείνη...

Διεθνώς ως απιστία ορίζεται η σεξουαλική ή συναισθηματική πράξη ενός ήδη δεσμευμένου ατόμου εκτός της αρχικής σχέσης, παραβιάζοντας την εμπιστοσύνη και τον κανόνα της αποκλειστικότητας. Στις μέρες μας ο ορισμός με την ανάπτυξη των social media και της τεχνολογίας επεκτείνεται και στην κρυφή δραστηριότητα σε ιστοσελίδες, πορνό, SMS σεξουαλικού περιεχομένου. Μοιάζει σαν να διευρίνεται ο όρος, σαν να αποκτά κι άλλες μορφές.

Δικαίως κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί είναι το ίδιο; Κάποιος δηλαδή που ενδίδει σεξουαλικά και μόνο στο τρίτο άτομο με κάποιον που επενδύει συναισθηματικά; Έχει το ίδιο κόστος τόσο σε επίπεδο σχέσης όσο και σε προσωπικό επίπεδο; Η εμπειρία μου στα τόσα χρόνια ως ψυχοθεραπεύτρια ζευγαριών, μου έχει αποδείξει ότι με όποιον τρόπο βρεθεί "ο άλλος" ανάμεσα στους δύο, η εμπιστοσύνη χάνεται. H κρίση στο ζευγάρι είναι αναπόφευκτη και η διαφορά έγκειται στον τρόπο αντιμετώπισης. Αν θα θελήσει το ζευγάρι να διαχειριστεί την κρίση ή να τελειώσει τη σχέση. Μπορώ ωστόσο να αναφέρω ότι ευκαιριακά, σεξουαλικά λειτουργεί περισσότερο ο άνδρας και συναισθηματικά επενδύει περισσότερο η γυναίκα στο τρίτο πρόσωπο, αυτό είναι κάτι σύνηθες αλλά φυσικά δεν είναι ο κανόνας.

Η απιστία στα ζευγάρια, είναι στην κορυφή της πυραμίδας στα αίτια των διαζυγίων αλλά και κοινωνικά θεωρείται η απόλυτα δικαιολογημένη έκβαση για την κατάληξη μίας σχέσης. Συχνά άλλωστε όταν ακούμε για διαζύγιο στη "διπλανή πόρτα" ρωτάμε αν υπάρχει τρίτο άτομο. Γιατί όσο και αν προοδεύουμε σαν κοινωνία, η μοιχεία ανέκαθεν είναι ταμπού. Φυσικά αξίζει να σημειωθεί ότι η κοινωνία είναι ιδιαιτέρως ελαστική για τον άνδρα που μπορεί να υποκύψει σεξουαλικά ή να διατηρήσει μία παράλληλη σχέση, σε αντίθεση με τη γυναίκα που παρόλο που πλέον είναι πιο ανεξάρτητη και δραστήρια επαγγελματικά και κοινωνικά στις περισσότερες περιπτώσεις κρίνεται πιο αυστηρά από ότι ο άνδρας.

Υπάρχουν όμως κι άλλες περιπτώσεις που μοιάζει να έρχεται μία καταιγίδα σε σχέσεις που θεωρούνται πετυχημένες και υγιείς. Τί μπορεί να φταίει τότε; Ίσως είναι μία προσωπική ανάγκη για επιβεβαίωση, μία προσωπική επανάσταση που μπορεί να γίνει λίγο ετεροχρονισμένα... ένα άτομο που "σπάει" το καλούπι του καλού παιδιού, μία στιγμή αδυναμίας που πήρε έκταση, μία παρόρμηση κι ένα ρίσκο για κάτι διαφορετικό. Για κάτι απαγορευμένο, που δεν μπορεί να ολοκληρωθεί και σου αυξάνει την επιθυμία -πάμε αντίθετα στα πρέπει και αυτό δημιουργεί εξ ορισμού μία διέγερση.

Υπαρξιακές αναζητήσεις; Ο φόβος του θανάτου που μπορεί να σε κάνει να τρέχεις στο χρόνο αναζητώντας να βιώσεις κι άλλα, να δοκιμάσεις, να πειραματιστείς με το νου και το σώμα. Με λίγα λόγια προσωπικά κενά και ανασφάλειες που μπορεί να κουβαλάει το άτομο από μικρότερες ηλικίες, από παιδικά βιώματα, από ανολοκλήρωτες υποθέσεις από το παρελθόν. Δεν είναι πάντα λοιπόν τα κενά της σχέσης που μπορεί να "αφήνουν την πόρτα ανοιχτή" για τον τρίτο άνθρωπο, είναι και τα προσωπικά κενά που κάποια στιγμή μπορεί να νιώσει την ανάγκη κάποιος να τα συμπληρώσει με αυτόν τον τρόπο.

Απατημένους συντρόφους να έρχονται με θυμό, απογοήτευση, κατάρρευση, ενοχή, κλονισμένοι από το συμβάν που ουσιαστικά είναι τραύμα και συχνά έχει τα συμπτώματα της μετατραυματικής διαταραχής: άγχος, κατάθλιψη, εφιάλτες, διαταραχές ύπνου, επιθετικότητα, αυτοτραυματισμοί, κλπ. Άτομα που νομίζουν ότι τα έχασαν όλα και καταρρέουν. Έχω δει άπιστους συντρόφους που συνεχίζουν να είναι θυμωμένοι και να δικαιολογούν τον εαυτό τους για την παράλληλη σχέση, να μην παίρνουν την ευθύνη για ό,τι έγινε, άλλοι πάλι να είναι ενοχοποιημένοι, να παρακαλούν για μία δεύτερη ευκαιρία, να αναγνωρίζουν τα λάθη τους και να αναλαμβάνουν εξ ολοκλήρου την ευθύνη για την κρίση που δημιουργήθηκε στη σχέση. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.

Το ρήγμα είναι σίγουρα μεγάλο. Θέλει χρόνο και πολύ δουλειά και από τους δύο. Δεν θέλει ακαμψία, θέλει επικοινωνία, ειλικρινή διάλογο, φροντίδα, φαντασία, ενέργεια, συναισθηματικό πάρε δώσε, διεκδίκηση. Χρειάζεται να δώσεις το χώρο και το χρόνο για να ξαναχτιστεί η εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο, και το σημαντικότερο είναι να αναλάβει ο καθένας την ευθύνη που του αναλογεί, να μην παραμένει στάσιμος στις ταμπέλες θύμα - θύτης. Δεν είναι αλάθητος κανείς και όσο ισορροπημένη και να φαινόταν η σχέση, σίγουρα θα υπήρχαν τρωτά σημεία που δίνεται η ευκαιρία να βελτιωθούν. Ζευγάρια που δεν συγκρούονται δεν σημαίνει ότι ζουν την ονειρεμένη σχέση, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι αυτό υγιές. Η σύγκρουση είναι ένα υγιές κομμάτι της σχέσης: δύο διαφορετικοί άνθρωποι, δύο διαφορετικά συστήματα, είναι αδύνατον να μην συγκρουστούν, να μην επικοινωνούν τη διαφορετικότητά τους. Πώς αλλιώς μπορεί να γνωρίσει ο ένας τον άλλο;

Επιπλέον ο "προδομένος" σύντροφος χρειάζεται να προσπαθήσει να ανακτήσει την αυτοεκτίμησή του, να κάνει πράγματα για τον εαυτό του, να βγαίνει με φίλους, να έχει δραστηριότητες και το σημαντικότερο να μην αναλώνεται σε λεπτομερείς ερωτήσεις για την περιγραφή και τις πληροφορίες που αφορούν στην εξωσυζυγική σχέση και που ουσιαστικά είναι σίγουρο ότι θα τον κρατούν πληγωμένο και σε διαδικασία πάντα σύγκρισης με το άλλο άτομο.

Όταν το ζευγάρι αποφασίσει να δώσει την ευκαιρία στη σχέση του χρειάζεται αμφότεροι να κινηθούν εστιάζοντας στη δική τους σχέση και τις ανάγκες της και να μην γίνει η απιστία η σκιά του παρελθόντος που θα τους κυνηγά συνεχώς.

Είτε χωρίσεις είτε αποφασίσεις να ξαναχτίσεις, η απιστία είναι μία συνθήκη που φτάνει τη σχέση στα όρια. Η σχέση ποτέ ξανά δεν θα είναι ίδια. Εσύ δεν θα είσαι ποτέ ξανά ίδιος μέσα στη σχέση.

Πηγή: https://www.tlife.gr/